Whale Festival in Hermanus

Deze blog is wat later dan verwacht.. Maar hier is hij dan!

Wat hebben wij een ontzettend gaaf weekend gehad! Op vrijdag zijn we op ons gemak naar Hermanus gereden, waar de mensen van APD zitten. We namen de wat langere route, wat het zeker waard was! Langs/door de bergen, met aan onze zijkant uitzicht op de prachtige zee die wit schitterde in de zon. Ik zal hieronder wat foto’s plaatsen, maar die doen het eigenlijk geen eer aan.

We hebben een tussenstop gedaan bij Betty’s bay. In dit kleine stadje is er namelijk een natuurreservaat met pinguïns! Ja, dat kun je natuurlijk niet missen. Dus wij hebben natuurlijk daar een kaartje gekocht en hebben er rondgelopen. De meeste pinguïns houden denk ik heel erg van zonnen, want ze lagen er lekker rustig bij.

We moesten wel op het planken pad blijven stond op een bordje in het Engels en Afrikaans vermeld. Mooie taal is dat toch..

Na de pinguïns zijn we doorgereden naar de airbnb die we hadden gehuurd. Hier moesten we eerst het alarm eraf halen. Makkelijk genoeg, zou je zeggen. De eigenaar had ons de code al doorgegeven. Dus Maudi tikt deze code in en… Het alarm gaat af. Kei en keihard. Verkeerde code! Gelukkig hadden we ook het telefoonnummer van de eigenaar en werd deze snel gebeld. De verkeerde code was doorgegeven, maar nu wisten we de goede en werd het alarm er af gehaald. Siep en ik liepen even naar de voorkant, waar ons de volgende verassing stond te wachten.
Dit in de vorm van een gewapende man, in een soort militair uitziend pak. Met duidelijk een pistool op zijn heup. Oeps?

Gelukkig konden we snel uitleggen dat we het huis gehuurd hadden en dat we de verkeerde code hadden gekregen. Maar nu hadden we wel de goede, dus dat was geregeld. De man lachte ons bijna uit, maar zei dat het geen probleem was. Even een naam noteren en hij vertrok weer. Nu weten we wel wat er bedoeld word met de bordjes ‘’armed response’’ die hier overal op de huizen hangen..

Maar goed! Hierna hebben Siep en ik Maudi en Janneke afgezet in Hermanus en zijn wij doorgereden naar het volgende dorpje, Gansbaai. Hier hebben we Anouk en Carlijn opgehaald die werken voor de organisatie Grootbos. We hebben al even staan kijken bij het water daar en konden al wat walvissen spotten! Het is zo gaaf om ze te zien springen!

We hadden met de mensen van APD afgesproken dat we zouden ontmoeten bij het café Dutchies. Dit is van hun opdrachtgever, Joke, die ook uit Nederland komt. Nadat we een klein rondje over het strand gelopen hadden omdat we er al wat eerder waren kwamen ze aangelopen.

Wat volgde was een reünie alsof we elkaar geen jaren meer gezien hadden. Een heleboel geknuffel, ‘hoe gaat het?’ en ‘wat hebben jullie gedaan de afgelopen week?’ later zijn we naar Dutchies gegaan. Mocht je ooit in Zuid-Afrika komen, wil ik je deze plek heel erg aanraden! Ze hebben hier namelijk ook Nederlandse dingen op het menu staan als bitterbalen, hmm…

Iedereen was deze avond nog best moe van de week en dus doken we ons nest in. De volgende ochtend zijn wij (Anouk, Carlijn, Janneke, Maudi, Siep en ik) eerst naar een supermarkt in Hermanus gegaan om ontbijt te halen. Op de rand van een klif en met uitzicht op (springende) walvissen hebben we zitten ontbijten.

Daarna zijn we het festival gaan bekijken. Er waren een heleboel kraampjes met souvenirs, maar ook tenten waar dingen verkocht werden. Ook was er een heleboel informatie over verschillende goede doelen, die voornamelijk te maken hadden met de oceaan.

Voor we de hele markt over konden kwamen we al wat mensen van APD tegen, die hadden ’s ochtends eerst nog gecollecteerd op het festival. Een paar mensen gingen wat drinken, een paar anderen en ik besloten de kraampjes af te gaan. De rest van de dag verliep eigenlijk ook zo. We kwamen samen en splitten weer op, gingen kraampjes en winkeltjes langs, haalden een drankje/lunch op het terras en keken naar de walvissen.

Aan het einde van deze heerlijke (maar best vermoeiende – zoveel indrukken!) dag hebben Marlies en Siep pasta voor ons gekookt en hebben we met z’n allen gegeten. Hierna zouden we eigenlijk naar een karaoke bar gaan, maar er was geen taxi te krijgen! Toen de mensen uit Kaapstad reageerden dat ze gewoon een Uber konden bestellen vertelden ze dat dat hier niet kon. Toen ze dat zelf eerst ook wilde doen werden ze bijna uitgelachen. Blijkbaar heb je die dus niet in de buurt van Hermanus..

Maar goed, uiteindelijk heeft Siep ons in de grote 8-persoons auto van APD in twee keer naar het centrum gebracht. Ik zat bij de eerste groep en toen we de ‘’karaoke bar’’ binnen gingen bleek al gauw dat dit geen karaoke bar was. Wat het wel is kan ik niet goed omschrijven, behalve dan met de woorden ‘’cultuurshock’’ en ‘’mensen die geen voortanden hebben omdat dat mode is’’. Dus werd er besloten om nog maar naar een andere bar te gaan, waar het nog best gezellig was.

Aan het einde van de avond lagen we nog redelijk op tijd in bed (we waren om tien over één terug in de airbnb). Wel moesten we er de volgende ochtend om tien uur eruit zijn, wat ik persoonlijk toch wel vroeg vond. Gelukkig hadden we een relaxte strand dag gepland! Dus met alle bagage en zes personen reden wij lekker opgepropt naar het huis van APD. Gelukkig was dit best dichtbij!

Eenmaal daar moesten we wel even op ze wachten omdat ze eigenlijk een kerkdienst zouden hebben. Deze bleek niet door gegaan te zijn maar ze hadden nog wel even boodschappen gedaan.

Hierna zijn we naar het strand bij Dutchies gelopen/gereden en hebben we de rest van de dag hier heerlijk op het strand gelegen. In mijn geval ook even op het strand geslapen, waar ik wel wat spijt van had aangezien mijn benen verband waren.. Auw.

Het grootste verschil tussen Gansbaai/Hermanus en Kaapstad vind ik persoonlijk de rust en veiligheid. Waar we hier onze slaapkamerdeur op slot draaien, de gewone deur, de tralies voor deze deur en de elektrische tralie poort met prikkeldraad hoeven ze daar alleen maar de deur en eventuele traliedeur op slot te doen. Ik denk dat ik toen pas heb beseft hoe maf het eigenlijk is dat wij zo veel controleren en op slot doen. Maar het moet wel, voor de veiligheid. Ook hebben we iemand die hier op het terrein slaapt zodat er altijd bewaking is.

Als je hier bent denk je er eigenlijk niet zo bij na (ik tenminste niet) en doe je het gewoon. Ik was wel stomverbaasd dat de meiden van Gansbaai ons vertelden dat zij hun laptop gewoon onder hun bed kunnen laten liggen. Als ik de mijne niet gebruik en ik ga weg leg ik hem in mijn koffer die op slot kan. Echt wel even een verschil tussen Kaapstad en Hermanus. Ook kunnen ze daar met een gerust hart alleen over straat, alleen ’s avonds moeten ze samen. Hier mogen we eigenlijk niet alleen over straat (als het een klein stukje is kan het wel, maar liever niet) en ’s avonds helemaal niet, tenzij we een Uber pakken. Maf eigenlijk, he? Toch voel ik me hier niet echt onveilig. Wat denk ik ook wel goed is, aangezien ik hier nog 107 dagen ben.

Ik ga nu maar weer eens stoppen, ik probeer aan het einde van de week er weer een blog op te hebben!

Wij gaan hier genieten van het steeds warmer wordende weer!

p.s. De mooie pinguïn foto's en die van de auto zijn gemaakt door Siep! De hele gave met de walvis is van Wouter!