Bezoek, ziek zijn en company’s garden deel 2

Maar goed, toen Helen hier dus dinsdag was gingen ze mee naar een school om daar te kijken. Eenmaal aangekomen op Bongolethu (de school waar ik werk) bleek dat er geen klassen waren… De reden? Er was geen sleutel en de lokalen waren op slot.

De scholen gaan na de gewone schooldag dicht en de lokalen gaan op slot. Normaal gesproken is er iemand die voor de mensen van de Amy Foundation de lokalen open kan maken zodat ze er in kunnen en de lessen kunnen geven.

Er was een groep die spelletjes deed in de middelste zaal (diezelfde waar eerder het holiday program ook gegeven werd). Gelukkig konden we uiteindelijk toch een lokaal vinden die open was, en daar hebben we met de kinderen die we normaal les geven wat spelletjes gedaan.

Op een gegeven moment moest ik een spelletje in het Nederlands uitleggen zodat de rest ook duidelijk wist wat de bedoeling was. Dus ik leg het rustig uit waarbij ik vervolgens opkijk en een paar stomverbaasde kinderen mijn kant op kijken. Ze horen mij normaal natuurlijk alleen Engels praten, dit moet heel raar voor ze geweest zijn, haha.


Donderdag ben ik ziek thuis gebleven. Ik was ontzettend moe en misselijk. Ik denk dat het iets van een combinatie geweest is van verkoudheid en vermoeidheid, want ik heb de hele dag geslapen! En voor degene die het zich afvragen, ja, ik heb de volgende nacht gewoon goed geslapen.

Vrijdag voelde ik me een stuk beter en samen met Maudi ben ik naar Green Market geweest. Als je souvenirs wil kopen is dit de beste plek! Hierna zijn we een stukje doorgelopen en kwamen we bij the company’s garden uit. Dit is een soort park, met een heleboel eekhoorns en duiven. In het midden zit een restaurantje waar we even wat gegeten en gedronken hebben.

Zaterdagochtend kwamen de mensen van Hermanus en Gansbaai weer hier. Ietsje vroeger dan we hadden verwacht.. Wat voor mij betekende dat ik in mijn pyjama liep en nog moest douchen.. Oeps.

Ik ben met een groepje mee geweest naar Sea Point, waar ook een zwembad is! Het is een mooie plek, maar er is verder niet heel veel te doen. We hadden bedacht dat we wel even door konden lopen naar Clifton, maar dit bleek toch ietsje (veel) te ver. Dus hebben we maar een uber besteld en ons naar het strand laten rijden! Hier hebben we wat gedronken en geluncht en voegden Janneke en Maudi zich ook bij ons.

Na de lunch konden ze hun huisje (meer een soort villa) in en dachten Janneke, Maudi en ik dat het een goed idee was om nog even het strand op te lopen. Alleen waaide het nogal hard.. Het zand waaide zo hard tegen je blote been aan dat het gewoon pijn deed. Niet echt een succes en dus besloten we maar terug te gaan naar de Amy Foundation.

Aan het einde van de middag/avond kwamen we allemaal weer bij elkaar aan de zijkant van het stadium voor de semi finale rugby! Het ene team was de Vodacom (de Zuid-Afrikaanse Vodafone) blue bulls, zij speelden in lichtblauw. Het andere team was de DHL western province, die speelden in – je raad het al – blauw. Maar wel blauw/wit gestreept. Wij waren deze wedstrijd voor de streepjes (waarom precies weet ik ook niet echt, dit was ons verteld).

Het was een superspannende wedstrijd, twee keer een verlenging, bijna winnen, gelijk spel, nog een doelpunt, nog een paar minuten op de teller.. Maar de streepjes hebben gewonnen! Dat betekend dat ze deze zaterdag in de finale staan! En raad is wie daar tickets voor heeft? Jep, wij (met ‘wij’ bedoel ik Siep, Maudi, Janneke, Erin, Riley – ook twee volenteers hier bij de Amy Foundation en ik).

Sommige mensen wilden alles uit hun weekend halen wat er maar uit kon dus die zijn na gegeten te hebben ook nog wezen stappen. Ik besloot gewoon lekker m’n bed in te duiken en nog een serie te kijken.

De volgende ochtend kropen de mannen uit hun man cave om samen kaap de goede hoop te gaan (wij als meiden mochten niet mee, het was een mannendag). Dus zijn we met de meiden (min Christa die haar familie opzocht) naar de bo-kaap geweest. Hier staan een heleboel vrolijk gekleurde huisjes!

Met hier en daar een kater begonnen we eerst op de Green Market en zijn we daarna doorgelopen naar de bo-kaap. Hier heeft een aantal een hele fotoshoot gehouden, met een heleboel vrolijk gekleurde foto’s als resultaat.

Het was (en is) snikheet, dus zijn we daarna doorgelopen naar de Company’s garden. Hier zaten we eerst heel gezellig onder een boom, tot een duif besloot dat onze tafel wel kon dienen als wc. We hebben maar even gevraagd of het goed was dat we ergens anders gingen zitten..

Na de lunch hier zijn we terug gereden naar Amy. Hier bleek de taxi voor de Hermanus en Gansbaai mensen er al om kwart voor vier te zijn in plaats van vier uur.. De jongens kwamen ietsje later ook aan en ze hadden heel lief taart gehaald. De maandag voor het weekend was Carlijn jarig geweest en Margo de donderdag daarvoor. Alleen moesten ze nu wel snel weg.. Dus nadat we nog voor Carlijn gezongen hadden hebben we ze de taart maar meegegeven in de auto. Of dit een succes is geweest durf ik niet te zeggen.

Het is hier ondertussen heel erg warm (en het word waarschijnlijk nog erger.. Help!), maar daar volgende week meer over! Ik hoop dat jullie de lange (en late) blogs nog niet zat zijn, want we zitten ‘pas’ op één vierde!

Oh, nu ik er nog aan denk… We zijn nog steeds bezig met onze fundraising en ik moet zeggen dat we steeds geld binnen krijgen wat super is! Baie dankie voor iedereen die al gedoneerd heeft!! Maar we kunnen echt alles gebruiken. Dus als je een paar euro (of in ons geval hier, rand) kwijt kan, stort het dan alsjeblieft via onderstaande link of maak het over naar mij, dan maak ik het over!

https://www.backabuddy.co.za/champion/project/change-lives-make-memories